Onderweg in 'pausmobiel' of rammelbus

Van Udaipur tot Khajuraho hadden wij het ons gemakkelijk gemaakt: we hadden de hotels en een auto met chauffeur vooraf geregeld via Koning Aap. Dat was misschien wel iets luxer dan strikt noodzakelijk, maar het leverde ons enorm veel tijdwinst. Tien weken lijkt lang, maar voor de route die wij hadden gepland was het net iets te krap. Dankzij onze auto waren we niet afhankelijk van trein of bus, hoefden we niet steeds bij aankomst al de volgende trip te regelen. En omdat we de hotels ook al hadden geregeld, verloren we daar ook geen tijd mee. Zo konden we in een relatief korte tijd door Rajasthan en het stuk van Agra tot Khajuraho reizen. Een bijkomend voordeel was dat we in alle rust konden wennen aan dat rare land.
De chauffeur was erg genegen ons langs alle bezienswaardigheden van een plaats te rijden. We hoefden niet bang te zijn iets te missen, zeg maar. In het begin probeerde hij ons ook nog wel een winkel in te loodsen, maar het werd hem al vrij snel duidelijk dat wij daar niet op zaten te wachten. De auto van Indiase makelij, een pausmobielachtige Tata, was comfortabel genoeg, en de chauffeur hield er een rustige rijstijl op na.
Toch waren we ook wel weer een beetje blij toen we in Khajuraho afscheid konden nemen van de chauffeur en zijn auto. Het gemak dient de mens, maar we misten wel de vrijheid van het backpacken.

Vanaf Khajuraho was ons aangeraden (vanwege de belabberde staat van de weg) per vliegtuig naar Varanasi te reizen, vandaaruit zijn we per trein via Delhi en Bombay naar Goa gegaan. Deze treinreizen hadden we ook allemaal vooraf geregeld. De stelling is dat je een treinreis in India zo'n zes weken vooruit moet reserveren, wat voor deze trajecten misschien wel klopt. In Zuid-India konden we echter vrij gemakkelijk op korte termijn treinkaartjes regelen.

Vanaf Goa trokken we 'op de bonnefooi' door het zuiden van India. Dat ging per bus of trein, en in Goa ook per taxi.
Slaaptreinen zijn comfortabel, zeker als je voor de klasse 2AC kiest (2 bedden boven elkaar en airco). Het kostte ons niet veel moeite om ze ter plekke te regelen, al moesten we een enkele keer een reservering aangaan voor een station verder dan ons doel, waar we uiteraard iets meer voor moesten betalen.
Onze langste rit per bus duurde 14 uur, nee dat was geen luxe touringcar. Achteraf hadden we die tocht beter in twee delen kunnen opknippen. Voor kortere afstanden was de bus echter een prima vervoermiddel: goedkoop en makkelijk te regelen. Eenmaal hadden we een slaapbus: niet zo comfortabel als een slaaptrein, maar wel heel praktisch.

Het plan was om onze reis af te sluiten op de Andaman eilanden, een Indiase eilandengroep in het verlengde van Indonesië, maar de tsunami gooide roet in het eten. We besloten terug te keren naar Goa, en hebben onze vliegtickets voor zover mogelijk omgeboekt.